COMMENTS
    Odsłony: 188

     

    Wejście na drogę konsekracji będzie dla wielu jedynym ratunkiem, aby przetrwać te dramatyczne czasy. Dzięki temu, że poznamy prawdę o sobie, poznamy prawdę o Maryi, poznamy żywego Jezusa, będziemy mogli trwać i wytrwać w wierze. Tylko Maryja jest najpewniejszą gwarancją prawdziwej i głębokiej relacji z Jezusem. Święty Ludwik opisuje tę relację tak: tylko zamknięcie w Jej łonie, w Jej Niepokalanym Sercu, nieważne, w jaki sposób ten mistyczny fakt nazwiemy, pozwoli nam trwać przy Chrystusie i w prawdzie Jego nauczania.

    ( fragment książki ) 

    COMMENTS
    Odsłony: 195

     

    Otwórzmy Świętą Księgę, odczytajmy słowa objawienia, by zrozumieć, że mroczna przepowiednia dotyka współczesnych jak miecz kata. Słychać już szelest anielskich skrzydeł. Nie łudźmy się, nie zwiastują one pokoju - zapowiadają Godzinę Przejścia. A wąwóz, w który wchodzi ludzkość, może okazać się dłuższy niż nasze życie. Zaś jego mrok to śmierć.

    ( frag. książki )  

    COMMENTS
    Odsłony: 236

     

    Najbardziej podstawowa wiedza teologiczna , która wynika z NDE, mówi o tym, ,,że życie (...) zmienia się, ale się nie kończy, i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie. Wielu ludzi w NDE chce znaleźć potwierdzenie słów św. Pawła z Pierwszego Listu do Tesaloniczan: ,, Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeżeli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z NIm. Czy takie podejście do NDE jest dobre duchowo dla ludzi wierzących? 

    COMMENTS
    Odsłony: 235

     

     Długo szukałam pokoju, długo go wyczekiwałam. Byłam samotna, ponieważ znałam samą siebie i poznałam świat.

    Aż pewnego dnia poznałam prawdziwą miłość i nastał pokój. Dawna samotność zmieniła swoje oblicze. Wszystko zburzyło się i uczestniczy w tym objawieniu. Wreszcie skończyło się moje długie oczekiwanie. 

     

    COMMENTS
    Odsłony: 371

     

    Helena patrzyła na zachodzące słońce z obawą, ale i nadzieją. Serce w ostatnich dniach mocno jej dokuczało. Nie wiedziała, czy to objaw choroby, starości, czy wzruszenia. Niecierpliwie odliczała dni do przyjazdu Józka. Tak się bała, że może jej tego czasu w ostatnim momencie zabraknąć. Życie bywa nieprzewidywalne. Chciała przed śmiercią wyjaśnić sobie z Józkiem wszystko to, co ich na całe życie rozdzieliło. - Dotrwam - powiedziała na głos mocnym głosem. - Dopomóż, Panie Boże - dodała cicho. 

    Szczerze ufała, że Bóg ją wysłucha. O tym w jaki sposób to uczyni, miała dopiero się przekonać. Siedziała tak długo, aż na zachmurzonym niebie rozbłysły gwiazdy. Jedna z nich promieniała niezwykłym blaskiem. 

    ( fragment powieści )

    COMMENTS
    Odsłony: 488

    Kiedy goście zaczynali się powoli żegnać, do Andzi i Miłka podszedł dziadek. 

    - Znaleźliście już skarb?

    - Oczywiście! To Pan Jezus! - odpowiedziały dzieci chórem. 

    - Doprawdy?

    - Ksiądz mówił, że komunia święta to nasz największy skarb - odparła Andzia. - A mama powiedziała, że skarbem jest miłość. 

    ( fragment książki )

    COMMENTS
    Odsłony: 588

     

    Rodzina współcześnie jest atakowana nie tyle za pomocą ideologii, ile za pośrednictwem technologii. Oto nie spotykamy się już przy rodzinnym stole na wspólnych posiłkach, gdyż wolimy zjeść coś samemu w biegu prosto z lodówki i czym prędzej wracać przed ekran swojego laptopa czy smartfona. Człowiek, który żyje w rozbitej rodzinie mieszkającej pod jednym dachem, sam doświadcza wewnętrznej dezintegracji, rozproszenia, jego uwaga ciągle przeskakuje między różnymi ,,oknami" otwartymi na monitorze komputera, które nie pozwalają mu się na niczym skupić. 

    (fragment książki)

     

    © 2019 Wojowniczka Niepokalanej
    Joomla Extensions