COMMENTS
    Odsłony: 249

     

    Wejście na drogę konsekracji będzie dla wielu jedynym ratunkiem, aby przetrwać te dramatyczne czasy. Dzięki temu, że poznamy prawdę o sobie, poznamy prawdę o Maryi, poznamy żywego Jezusa, będziemy mogli trwać i wytrwać w wierze. Tylko Maryja jest najpewniejszą gwarancją prawdziwej i głębokiej relacji z Jezusem. Święty Ludwik opisuje tę relację tak: tylko zamknięcie w Jej łonie, w Jej Niepokalanym Sercu, nieważne, w jaki sposób ten mistyczny fakt nazwiemy, pozwoli nam trwać przy Chrystusie i w prawdzie Jego nauczania.

    ( fragment książki ) 

    COMMENTS
    Odsłony: 272

     

    Otwórzmy Świętą Księgę, odczytajmy słowa objawienia, by zrozumieć, że mroczna przepowiednia dotyka współczesnych jak miecz kata. Słychać już szelest anielskich skrzydeł. Nie łudźmy się, nie zwiastują one pokoju - zapowiadają Godzinę Przejścia. A wąwóz, w który wchodzi ludzkość, może okazać się dłuższy niż nasze życie. Zaś jego mrok to śmierć.

    ( frag. książki )  

    COMMENTS
    Odsłony: 386

     

    Najbardziej podstawowa wiedza teologiczna , która wynika z NDE, mówi o tym, ,,że życie (...) zmienia się, ale się nie kończy, i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie. Wielu ludzi w NDE chce znaleźć potwierdzenie słów św. Pawła z Pierwszego Listu do Tesaloniczan: ,, Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeżeli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z NIm. Czy takie podejście do NDE jest dobre duchowo dla ludzi wierzących? 

    COMMENTS
    Odsłony: 302

     

     Długo szukałam pokoju, długo go wyczekiwałam. Byłam samotna, ponieważ znałam samą siebie i poznałam świat.

    Aż pewnego dnia poznałam prawdziwą miłość i nastał pokój. Dawna samotność zmieniła swoje oblicze. Wszystko zburzyło się i uczestniczy w tym objawieniu. Wreszcie skończyło się moje długie oczekiwanie. 

     

    COMMENTS
    Odsłony: 442

     

    Helena patrzyła na zachodzące słońce z obawą, ale i nadzieją. Serce w ostatnich dniach mocno jej dokuczało. Nie wiedziała, czy to objaw choroby, starości, czy wzruszenia. Niecierpliwie odliczała dni do przyjazdu Józka. Tak się bała, że może jej tego czasu w ostatnim momencie zabraknąć. Życie bywa nieprzewidywalne. Chciała przed śmiercią wyjaśnić sobie z Józkiem wszystko to, co ich na całe życie rozdzieliło. - Dotrwam - powiedziała na głos mocnym głosem. - Dopomóż, Panie Boże - dodała cicho. 

    Szczerze ufała, że Bóg ją wysłucha. O tym w jaki sposób to uczyni, miała dopiero się przekonać. Siedziała tak długo, aż na zachmurzonym niebie rozbłysły gwiazdy. Jedna z nich promieniała niezwykłym blaskiem. 

    ( fragment powieści )

    COMMENTS
    Odsłony: 579

    Kiedy goście zaczynali się powoli żegnać, do Andzi i Miłka podszedł dziadek. 

    - Znaleźliście już skarb?

    - Oczywiście! To Pan Jezus! - odpowiedziały dzieci chórem. 

    - Doprawdy?

    - Ksiądz mówił, że komunia święta to nasz największy skarb - odparła Andzia. - A mama powiedziała, że skarbem jest miłość. 

    ( fragment książki )

    © 2019 Wojowniczka Niepokalanej
    Joomla Extensions